Kwiatkowski Włodzimierz
Włodzimierz Kwiatkowski (ur. 1951, Warszawa), syn przedwojennego sportowca Mikołaja Kwiatkowskiego. W 1975 r. ukończył Akademię Medyczną w Warszawie i przez 27 lat pracował jako chirurg w szpitalu przy ul. Barskiej. W latach 2001-2002 był lekarzem misji humanitarnej ONZ w północnym Iraku, po powrocie podjął pracę w Klinice Nowotworów Piersi Centrum Onkologii w Warszawie. W 2017 r. przeszedł na emeryturę, prowadzi gospodarstwo ekologiczne, zajmuje się hodowlą koni. Jest członkiem koła łowieckiego „Rycerze św. Huberta”.
more...
less
[00:00:10] Autoprezentacja boh. urodzonego w 1951 r. w Warszawie.
[00:00:25] Boh. spędził dzieciństwo na warszawskiej Ochocie. W 1975 r. ukończył Akademię Medyczną w Warszawie i przez 27 lat pracował jako chirurg w szpitalu przy ul. Barskiej. Potem przez rok był oficerem medycznym w misji humanitarnej ONZ w północnym Iraku, po powrocie podjął pracę w Klinice Nowotworów Piersi Centrum Onkologii w Warszawie, na emeryturę przeszedł w 2017 r. i pracuje w przychodni Centrum Onkologii. Boh. prowadzi gospodarstwo ekologiczne, zajmuje się hodowlą koni. Należy do koła łowieckiego „Rycerze św. Huberta”.
[00:04:10] Boh. miał dwie starsze siostry: Ewę i Ludmiłę. Ojciec urodził się w 1906 r. w Gródku koło Mołodeczna. W 1917 r. rodzina została zesłana w głąb Rosji. Po powrocie ojciec wstąpił do wojska, służył w 18 Pułku Artylerii Lekkiej w Komorowie koło Ostrowi Maz., gdzie początkowo opiekował się końmi. Ojciec odnosił sukcesy jako sportowiec, startował w tzw. wieloboju podoficerskim, na który składały się: bieg przełajowy, strzelanie, boks i pływanie. W pływaniu zdobył mistrzostwo armii. Za wygranie zawodów strzeleckich dostał Parabellum z grawerunkiem. Podczas okupacji matka oddała broń – zachowanie Niemców.
[00:10:10] Stryj Włodzimierz podczas okupacji mieszkał w Ostrowi, Niemcy wycofując się zaminowali furtkę na podwórze – okoliczności śmierci stryja. Dziadek Żelazny był właścicielem dużej pasieki, nielegalne czasopisma chowano w ulach.
[00:13:52] Przed wojną ojciec był instruktorem sportowym w Szkole Podchorążych w Toruniu, rodzina miała tam mieszkanie służbowe. W 1939 r. ojciec poszedł na front, a matka z dwiema córkami została ewakuowana z Torunia i przyjechała do rodziców w Ostrowi Maz. Ojciec służył w artylerii, brał udział w obronie Lwowa. Po wkroczeniu sowietów oficerowie zostali zabrani do obozów, ojciec był podoficerem, udało mu się wrócić do domu. Podczas okupacji prowadził firmę spedycyjną, w należącej do niego ciężarówce znaleziono podziemne gazetki – aresztowanie. Był przez trzy miesiące więziony na Pawiaku, po wyroku przewieziono go do obozu w Oświęcimiu, gdzie pracował m.in. w pralni – ochrona przed wszami. Ojciec został zwolniony z obozu, podobno dzięki staraniom matki i łapówce.
[00:21:15] Ojciec wrócił do Ostrowi. Niedługo po wyzwoleniu jechał motocyklem i został potrącony przez sowiecką ciężarówkę – operacje w warszawskim szpitalu Dzieciątka Jezus. Długa rekonwalescencja. Ojciec znał rosyjski, ukończył zaocznie rusycystykę na Uniwersytecie Warszawskim i pracował jako nauczyciel. Był współautorem podręcznika do gramatyki języka rosyjskiego. Ojciec przyjaźnił się z prof. Marią Grzegorzewską, wykładał rosyjski w Państwowym Instytucie Pedagogiki Specjalnej oraz w Studium Języków Obcych Akademii Medycznej.
[00:26:42] Ojciec był współzałożycielem klubu piłkarskiego w Ostrowie Maz. Pod koniec lat 40. rodzice przeprowadzili się do Warszawy. Ojciec był miłośnikiem motocykli, miał motocykl Zundapp Sahara z koszem. Funkcjonowanie z drewnianą protezą, aktywność ojca, duch sportowy. Boh. jest myśliwym, ojciec był założycielem koła łowieckiego w Ostrowi.
[00:31:03]7 Ojciec był podoficerem, przed wojną nie studiował. Po wojnie był szykanowany, zabrano mu pozwolenie na broń. Ojciec zmarł w 1997 r.
[00:35:30] Po wojnie ojciec utrzymywał kontakty z kolegami z 18 PAL. Po wojnie patronem pułku był kardynał Wyszyński, koło Zuzeli, skąd pochodził, pułk stoczył ostatnią bitwę w kampanii wrześniowej. Weterani z pułku spotykali się na plebanii w Ostrowi Maz. Częstymi gośćmi spotkań byli dowódca pułku płk. Sztark, mjr Kozko. Atmosfera spotkań. [+]
[00:39:30] Boh. znał Wandę Wujcik, która przyjaźniła się z rodzicami boh. Boh. wie, że ojciec brał udział w ekshumacji zwłok Jadwigi Długoborskiej, ale ojciec o tym nie opowiadał.
[00:41:15] Boh. był na misji ONZ w północnym Iraku w latach 2001-2002 – powody wyjazdu, egzamin przed wyjazdem. Sytuacja w Kurdystanie. Zmiana pracy po powrocie do Polski. W misji brali udział specjaliści z całego świata – budowa szkół. Oświatą zajmowała się prof. z Algierii, którą z powodów zdrowotnych trzeba było przewieźć do Bagdadu. Wracając boh. zabrał oficera Czecha, który miał ze sobą kamerę – zatrzymanie na posterunku kontrolnym – interwencja oficera, który studiował w Polsce. [+]
[00:47:50] Ślady pobytu w obozie – sposób jedzenia ojca. Porównanie głodu podczas wywiezienia w głąb Rosji z głodem w obozie. Rodzina ojca przebywała w okolicach Riazania, na początku lat 20. wrócili do Polski. Wspomnienie przedwojennego Gródka, gdzie mieszkali katolicy, prawosławni i Żydzi. Najstarsza siostra ojca, Aleksandra, mieszkała z mężem w Mińsku na Białorusi. Ojciec, brat i trzy siostry mieszkali w Polsce.
[00:53:35] Ojciec namawiał dzieci, by się kształciły – nauka języków obcych.
[00:56:30] Po zakończeniu wojny wracający do Związku Radzieckiego żołnierze zajęli dom w Ostrowi jako kwaterę – kilka dni po awanturze z czerwonoarmistami ojciec został potrącony przez ciężarówkę.
more...
less