Kąkolewska Joanna
Joanna Kąkolewska z d. Kołodziejska (ur. 1946, Jędrzejów) – jej ojciec Mieczysław Kołodziejski w czasie wojny angażował się w działalność konspiracyjną. W okresie stalinowskim był nachodzony przez UB i postawiony przed wyborem: więzienie albo specjalny kurs dla dyrektorów szkół. Po kursie został dyrektorem Liceum Pedagogicznego w Solcu nad Wisłą, prężnie działał na rzecz miejscowej społeczności, reaktywował znajdujące się tam duże, zaniedbane gospodarstwo rolne. Mnożące się donosy na rodzinę Kołodziejskich (dotyczące m.in. chodzenia do kościoła) spowodowały, że ojciec rozważał nawet samobójstwo. Jego żona zwróciła się o pomoc do kuzyna mieszkającego w Warszawie, późniejszego pisarza i męża Joanny Kąkolewskiej – Krzysztofa Kąkolewskiego. Udało się przeczekać najgorszy moment represji stalinowskich i załatwić przeniesienie do Bliżyna, gdzie Mieczysław Kołodziejski dalej udzielał się społecznie, już bez represji ze strony Urzędu Bezpieczeństwa. Druga część opowieści Joanny Kąkolewskiej dotyczy jej męża, znanego reportażysty Krzysztofa Kąkolewskiego. Wspomina jego pracę w „Pokoleniu”, przemianowanym później na „Sztandar Młodych”. Kąkolewski udaremnił prowokację, szykowaną wobec niego, i zgłosił do Urzędu Bezpieczeństwa, podpisując też pewne dokumenty i zeznania
nie była to jednak według Joanny Kąkolewskiej żadna współpraca z organami bezpieczeństwa. Wspomina także przemiany 1956 r. i późniejsze przygotowania męża do słynnego wyjazdu do RFN na rozmowy z dawnymi nazistowskimi zbrodniarzami (na ich podstawie powstała później książka „Co u pana słychać?”). Po tym wyjeździe Krzysztof Kąkolewski był atakowany z dwóch stron – władza zarzucała mu „bratanie się” ze zbrodniarzami niemieckimi, opozycja uważała, że wyjazd był możliwy tylko i wyłącznie dzięki jego współpracy ze Służbą Bezpieczeństwa.
more...
less